Συλλυπητήρια επιστολή Εκκλησίας της Ελλάδος προς τον τοποτηρητή της Εκκλησίας της Αλβανίας, Σεβ. Μητροπολίτη Κορυτσάς κ. Ιωάννη

 Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Κορυτσᾶς, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν  ἀγαπητέ καί περιπόθητε Ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότη τος, κύριε Ἰωάννη, Τοποτηρητά τοῦ Θρόνου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας  τῆς Ἀλβανίας, τήν Ὑμετέραν Σεβασμιότητα ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι ὑ περήδιστα προσαγορεύομεν.  

 Μετά πολλῆς θλίψεως καί ἄλγους ψυχῆς συμμετέχομεν εἰς τήν  ὀδύνην τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας, ἐπί τῇ πρός Κύριον ἐκδη μίᾳ τοῦ ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανί ας κυροῦ Ἀναστασίου.  

 Ὁ μεταστάς Πρωθιεράρχης καί προσφιλέστατος ἡμῖν Ἀδελφός καί  Συλλειτουργός ἐβίωσε καθ’ ἅπασαν τήν διάρκειαν τῆς μακρᾶς ζωῆς του  τό ἱεραποστολικόν ἰδεῶδες καί φρόνημα τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Διό,  στοιχούμενος τῷ ἀποστολικῷ ζήλῳ ἐκήρυττε Ἰησοῦν Χριστόν, Ἐσταυρω 

μένον καί Ἀναστάντα, ἔργῳ καί λόγῳ, γενόμενος κατά τό Παύλειον «τοῖς  πᾶσι τά πάντα, ἵνα πάντως τινάς σώσῃ» (Α’ Κορ. 9, 22).  

 Διέλαμψεν ὡς ἔμψυχος εἰκών ζώσης πίστεως καί πάσης ἀρετῆς καί  διεκρίθη, ὅλως ἰδιαιτέρως, κατ’ ἀρχάς ὡς λαϊκός Κατηχητής, προσελκύσας  εἰς τήν Ἐκκλησίαν πλήθη νέων ἀνθρώπων καί δή φοιτητῶν, ὡς Κληρικός  καί Ἐπίσκοπος, ὡς Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀθήνησι Πα 

νεπιστημίου, ὡς Διευθυντής τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας  τῆς Ἑλλάδος, ὡς Ἱεραπόστολος ἐν Ἀφρικῇ, καί, κατ’ ἐξοχήν, ὡς Ἀρχιεπί σκοπος Ἀλβανίας, δεδομένου ὅτι, τῇ χάριτι τοῦ Παναγίου Πνεύματος,  ἀνέστησε τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἀλβανίας ἐκ σκιᾶς θανάτου, εἰς ἥν τήν εἶχον  καταβυθίσει ἀπηνεῖς διωγμοί 46 ἐτῶν.  

 Ἡ διακονία του ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ὑπῆρξεν ἀνιδιοτελής, συνετή, δια κριτική, πεφωτισμένη, τελεσφόρος, καθ’ ὅτι ὁ ἴδιος ἦτο Ἄνθρωπος τοῦ Θε οῦ, «πλήρης πίστεως καί δυνάμεως» (Πράξ. 6, 8), εὐθύς, ἀκέραιος, εὐγε νής, σοφός, χαρίεις, αἰσιόδοξος, ἀκατάβλητος, Θεοφόρος καί Χριστοφόρος.  

 Ἔχομεν, ὅθεν, τήν βεβαιότητα ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν θά ἀνταποδώσῃ  εἰς τόν ἄξιον Ἐργάτην τοῦ Εὐαγγελίου Αὐτοῦ τούς ἀμέτρους κόπους καί  ἀτρύτους μόχθους, τούς ὁποίους κατέβαλε ὑπέρ τῆς δόξης τοῦ Ὀνόματος  τοῦ Θεοῦ.  

 Περαίνοντες, ἐγκαρδίως ἐπευχόμεθα ὅπως ὁ ἐκ νεκρῶν Ἀναστάς  Κύριος ἀναπαύσῃ ἐν Χώρᾳ ζώντων, ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν Ἁγίων Αὐτοῦ,  τόν τῆς Ἀναστάσεως ὁμώνυμον, ἀείμνηστον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀλβανίας  Ἀναστάσιον, καί ὅπως ἀναδείξῃ ἄξιον συνεχιστήν τοῦ πολυσχιδοῦς ἔργου  αὐτοῦ.  

 Μετά πολλῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης καί τιμῆς,  

Ἀθ